ÇAY İŞLETMELERİ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ MEMUR VE SÖZLEŞMELİ PERSONEL İZİN YÖNERGESİ

YÖNETİM KURULUMUZUN 27.02.2020 TARİHLİ TOPLANTISINDA 2020/39 SAYILI KARARIYLA UYGUN BULUNMUŞTUR.

ÇAY İŞLETMELERİ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ

MEMUR VE SÖZLEŞMELİ PERSONELİ İZİN YÖNERGESİ

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar

Amaç

Madde 1- (1) Bu Yönergenin amacı, Çay İşletmeleri Genel Müdürlüğü merkez ve taşra teşkilatında görevli personelin yıllık, mazeret, hastalık ve aylıksız izinlerinin kullanılmasına ilişkin usul ve esaslarını belirlemektir.

Kapsam

Madde 2- (1) Bu Yönerge, Çay İşletmeleri Genel Müdürlüğü merkez ve taşra teşkilatında görevli personeli kapsar.

Dayanak

Madde 3- (1) Bu Yönerge, 14/07/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, 22/01/1990 tarihli ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükümleri ile izinler konusunu düzenleyen tebliğlere dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

Madde 4- (1) Bu Yönergede geçen;

a) Amir: İzin verme yetkisine sahip personeli,

b) Genel Müdürlük Makamı: Genel Müdürü,

c) Hastalık Raporu: İlgili mevzuatında öngörülen usul ve esaslar çerçevesinde yapılan muayene ve tedavi sonucunda yetkili hekim veya sağlık kurulları tarafından hastanın sağlık durumunu belirtmek amacıyla bir veya birden fazla hekim tarafından düzenlenen belgeyi,

ç) Memuriyet mahalli: personelin asıl görevli olduğu veya ikametgâhının bulunduğu şehir ve kasabaların belediye sınırları içinde bulunan mahaller ile bu mahallerin dışında kalmakla birlikte yerleşim özellikleri bakımından bu şehir ve kasabaların devamı niteliğinde bulunup belediye hizmetlerinin götürüldüğü veya kurumlarınca sağlanan taşıt araçları ile gidilip gelinebilen yerleri,

d) Personel: Memur ve sözleşmeli personeli,

e) Sağlık Kurulu Raporu: İlgili mevzuatında öngörülen usul ve esaslar çerçevesinde yapılan muayene ve tedavi sonucunda hastanın sağlık durumunu belirtmek amacıyla en az üç en fazla yedi hekimden oluşan sağlık kurulları tarafından düzenlenen belgeyi,

f) Teşekkül: Çay İşletmeleri Genel Müdürlüğünü (ÇAY-KUR),

g) Yıl: Takvim yılını,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Personelin İzinleri

İzin çeşitleri

Madde 5- (1) Personel için öngörülen izin çeşitleri şunlardır:

a) Yıllık izin,

b) Mazeret izni,

c) Hastalık ve refakat izni,

ç) Aylıksız izin,

d) Diğer izinler.

İzin vermeye yetkili amirler

Madde 6- (1) İzin vermeye yetkili amirler:

  1. Merkez teşkilâtında;

    1) Genel Müdür,

    2) Genel Müdür Yardımcısı,

    3) Teftiş Kurulu Başkanı,

    4) I.Hukuk Müşaviri,

    5) Daire Başkanı,

b) Taşra teşkilâtında:

1) Pazarlama ve Üretim Bölge Müdürü,

2) Pazarlama Bölge Müdürü

3) Fabrika Müdürü,

4) Enstitü Müdürü,

5) İrtibat Müdürü.

Yıllık izin

Madde 7- (1) Yıllık izin süresi, hizmeti bir yıldan on yıla kadar (on yıl dâhil) olan personel için 20 (yirmi gün), hizmeti on yıldan fazla olanlar için 30 (otuz) gündür.

(2) Yıllık izinler, amirin uygun bulacağı zamanlarda, toptan veya ihtiyaca göre kısım kısım kullanılabilir. Bir birini izleyen iki yılın izni bir arada verilebilir. Bu takdirde önceki yıllara ait kullanılmamış izin hakları düşer.

(3) Personelin yıllık izninin zamanında kullanmasında, amir takdir hakkına sahiptir. Amir, bu yetkisini; görevin aksamaması ve personelin isteklerini birlikte göz önünde bulundurmak suretiyle, açıklık ve eşitlik ilkeleri çerçevesinde personelin yıllık izin zamanını planlayarak kullanır.

İzinli personelin göreve çağrılması

Madde 8- (1) Yıllık iznini kullanmakta olan personelin hizmetine ihtiyaç duyulanlar, izin vermeye yetkili amirler veya üst amirlerce yazılı veya kayıt altına alınmak şartıyla sözlü olarak göreve çağrılabilir. Bu durumda personelin belli yol süresini takip eden ilk iş gününde görevine dönmesi zorunludur. Bu şekilde göreve çağrılan personelin mutat yol giderleri ödenir.

Mazeret izni

Madde 9- (1) Verilmesi zorunlu olan mazeret izinleri:

a) Kadın personele doğum yapmasından önce 8 hafta ve doğum yaptığı tarihten itibaren 8 hafta olmak üzere toplam 16 hafta süre ile aylıklı izin verilir. Çoğul gebelik halinde doğumdan önceki 8 haftalık süreye 2 hafta süre eklenir. Sağlık durumu uygun olduğu takdirde hekimin onayı ile personel isterse doğumdan önceki 3 haftaya kadar çalışabilir. Bu durumda, kadın personelin fiilen çalıştığı süreler doğum sonrası analık izni süresine eklenir.

b) Doğumun erken gerçekleşmesi sebebiyle, doğum öncesi analık izninin kullanılamayan bölümü de doğum sonrası analık izni süresine ilave edilir.

c) Doğumun beklenen tarihten sonra gerçekleşmesi halinde, fazladan geçen süreler doğum sonrası analık izni süresinden düşülmez.

ç) Doğumda veya doğum sonrasında analık izni kullanılırken annenin ölümü hâlinde, isteği üzerine personel babaya anne için öngörülen süre kadar izin verilir.

d) Kadın personele, çocuğunu emzirmesi için doğum sonrası analık izni süresinin bitim tarihinden itibaren ilk altı ayda günde üç saat, ikinci altı ayda günde bir buçuk saat süt izni verilir.

e) Erkek personele, isteği üzerine eşinin doğum yapması nedeniyle doğum tarihinden itibaren on gün izin verilir.

f) Personele, isteği üzerine kendisinin veya çocuğunun evlenmesi halinde resmi nikâh tarihinden, düğünün resmi nikâhtan sonra yapılması durumunda ise personelin tercihi göz önünde bulundurularak resmi nikâh veya düğün tarihinden itibaren yedi gün izin verilir.

g) Personele, isteği üzerine eşinin, çocuğunun, kendisinin veya eşinin ana, baba veya kardeşinin ölümü halinde ölüm tarihinden itibaren yedi gün izin verilir.

ğ) Personelin, en az yüzde 70 oranında engelli ya da süreğen hastalığı olan çocuğunun (çocuğun evli olması durumunda eşinin de en az yüzde 70 oranında engelli olması kaydıyla) hastalanması halinde hastalık raporuna dayalı olarak ana veya babadan sadece biri tarafından kullanılması kaydıyla bir yıl içinde toptan veya bölümler halinde on güne kadar mazeret izni verilir.

h) Doğum sonrası analık izni süresi sonunda kadın personel, isteği hâlinde çocuğun hayatta olması kaydıyla analık izni bitiminde başlamak üzere ayrıca süt izni verilmeksizin birinci doğumda iki ay, ikinci doğumda dört ay, sonraki doğumlarda ise altı ay süreyle günlük çalışma süresinin yarısı kadar çalışabilir. Çoğul doğumlarda bu sürelere birer ay ilave edilir. Çocuğun engelli doğması veya doğumdan sonraki on iki ay içinde çocuğun engellilik durumunun tespiti hâllerinde bu süreler on iki ay olarak uygulanır.

(2) Amirin takdirine bağlı olan mazeret izinleri:

a) Birinci fıkrada belirtilen hallerden başka, personele mazeretleri nedeniyle bir yıl içinde toptan veya kısım kısım olarak on gün izin verilebilir.

b) Personele, zorunluluk halinde gelecek yıl kullanacağı yıllık izninden düşülmesi şartıyla ikinci defa on gün mazeret izni verilebilir.

Hastalık ve refakat izni

Madde 10- (1) Personele, verilecek raporda gösterilecek lüzum üzerine kanser, verem ve akıl hastalığı gibi uzun süreli bir tedaviye ihtiyaç gösteren hastalığı hâlinde on sekiz aya kadar, diğer hastalık hâllerinde ise on iki aya kadar hastalık izni verilir.

(2) İzin süresinin sonunda, hastalığının devam ettiği resmî sağlık kurulu raporu ile tespit edilen personelin izni, birinci fıkrada belirtilen süreler kadar uzatılır. Bu sürenin sonunda da iyileşemeyen personel hakkında emeklilik hükümleri uygulanır. Personel, hastalığı sebebiyle yataklı tedavi kurumunda yatarak gördüğü tedavi süreleri, birinci fıkrada belirtilen hastalık iznine ait sürenin hesabında dikkate alınır.

(3) Görevi sırasında veya görevinden dolayı bir kazaya veya saldırıya uğrayan veya bir meslek hastalığına tutulan personel, iyileşinceye kadar izinli sayılır.

(4) Devlet Memurlarına Verilecek Hastalık Raporları ile Hastalık ve Refakat İznine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre personele tek hekim raporu ile bir defada en çok on gün rapor verilebilir. Raporda kontrol muayenesi öngörülmüş ise kontrol muayenesi sonrasında tek hekim tarafından en çok on gün daha rapor verilebilir.

(5) Kontrol muayenesi sonrası hastalığın devam etmesi sebebiyle verilecek hastalık raporlarının on günü aşması durumunda, bu raporun sağlık kurulunca verilmesi zorunludur. Ancak o yerde sağlık kurulu bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmeli bir sağlık hizmet sunucusu bulunmaması ve hastanın tıbbî sebeplerle sağlık kurulu bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmeli sağlık hizmet sunucusuna nakline imkân bulunmaması hâlinde tek hekim en çok on gün daha hastalık raporu düzenleyebilir. Raporda nakle engel olan tıbbî sebeplerin hekim tarafından belirtilmesi zorunludur. Bu şekilde tek hekim tarafından düzenlenen hastalık raporlarının geçerli sayılabilmesi için, bunların il sağlık müdürlüğünün belirleyeceği sağlık kurullarınca onaylanması şarttır.

(6) Personele bir takvim yılı içinde tek hekim tarafından verilecek raporların toplamı kırk günü geçemez. Bu süreyi geçen hastalık raporları sağlık kurulunca verilir. Tek hekimlerin değişik tarihlerde düzenledikleri hastalık raporlarında gösterdikleri zorunluluk üzerine yıl içinde toplam kırk gün hastalık izni kullanan personelin, o yıl içinde bu süreyi aşacak şekilde tek hekimlerden aldıkları ilk ve müteakip raporların geçerli sayılabilmesi için bunların resmî sağlık kurullarınca onaylanması gereklidir.

(7) Aile hekimi ve kurum tabiplerinin vereceği raporlar da tek hekim raporu kapsamında değerlendirilir.

(8) Personelin bakmakla yükümlü olduğu veya personel refakat etmediği takdirde hayatı tehlikeye girecek ana, baba, eş ve çocukları ile kardeşlerinden birinin ağır bir kaza geçirmesi veya tedavisi uzun süren bir hastalığının bulunması hâllerinde, bu hâllerin sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi şartıyla, aylık ve özlük hakları korunarak, üç aya kadar izin verilir. Gerektiğinde bu süre bir katına kadar uzatılır.

Refakat iznine ilişkin Sağlık Kurulu Raporunda bulunması gereken hususlar

Madde 11- (1) Sağlık Kurulu Raporunda bulunması gereken hususlar;

a)Refakati gerektiren tıbbi sebepler,

b)Refakat edilmediği takdirde hayati tehlikesinin bulunup bulunmadığı,

c)Sürekli ve yakın bakım gerektirip gerektirmediği,

ç)Üç ayı geçmeyecek şeklinde refakat süresinin,

belirtilmesi gerekmektedir. Yukarıda belirtilen hususların düzenlenen sağlık kurulu raporunda yer alması halinde refakat izni kullandırılır.

(2) Refakat izinleri Genel Müdürlük Makamı onayına tabidir.

Hastalık raporlarının hastalık iznine çevrilmesi

Madde 12- (1) Hastalık raporlarının hastalık iznine çevrilebilmesi için;

(a) Personelin hastalık raporlarının, ilgili mevzuatında belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde kendilerini tedavi eden kurum tabipliği, aile hekimliği veya Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmeli sağlık hizmeti sunucuları tarafından düzenlenmesi,

(b) Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmesi bulunmayan sağlık hizmeti sunucuları tarafından verilen ve istirahat süresi on günü geçmeyen raporların, Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmeli sağlık hizmeti sunucusu hekimi tarafından, istirahat süresi on günü aşan raporların ise Sosyal Güvenlik Kurumu ile sözleşmeli sağlık hizmeti sunucusu sağlık kurulunca onanması,

(c) Yurt dışında sürekli görevli personel ile geçici görevle veya bilgi ve görgüsünü artırmak, staj yapmak gibi sebeplerle yurt dışına gönderilen ya da yıllık izinlerini yurt dışında kullanırken hastalanan personelin hastalık raporlarının ilgili ülkenin mahallî mevzuatına göre düzenlenmiş olması,

ç) Hastalık raporlarının, geçici görev ve kanunî izinlerin kullanılması durumu ile acil vakalar hariç, memuriyet mahallindeki veya hastanın sevkinin yapıldığı sağlık hizmeti sunucularından alınması,

gerekir.

(2) Hastalık raporlarının aslının veya bir örneğinin en geç raporun düzenlendiği günü takip eden günün mesai saati bitimine kadar elektronik ortamda veya uygun yollarla bağlı olunan disiplin amirine intikal ettirilmesi; örneği gönderilmiş ise, rapor süresi sonunda raporun aslının teslim edilmesi zorunludur. Yıllık iznini yurt dışında geçiren personelin aldıkları hastalık raporları, dış temsilciliklerce onaylanmalarını müteakip en geç izin bitim tarihinde disiplin amirlerine intikal ettirilir.

(3) Bu Yönerge ile tespit edilen usul ve esaslara uyulmaksızın alınan hastalık raporlarına dayanılarak hastalık izni verilemez. Hastalık raporlarının bu Yönerge ile tespit edilen usul ve esaslara uygun olmaması hâlinde bu durum personele yazılı olarak bildirilir. Bu bildirim üzerine personel, bildirimin yapıldığı günü takip eden gün göreve gelmekle yükümlüdür. Bildirim yapıldığı hâlde görevlerine başlamayan personel izinsiz ve özürsüz olarak görevlerini terk etmiş sayılarak haklarında 657 sayılı Kanun ve özel kanunların ilgili hükümleri uyarınca işlem yapılır.

(4) Hastalık raporlarının fenne aykırı olduğu konusunda tereddüt bulunması hâlinde personel hastalık izni kullanıyor sayılmakla birlikte Sağlık Bakanlığınca belirlenen ve personelin bulunduğu yere yakın bir hakem hastaneye sevk edilir ve sonucuna göre işlem yapılır.

(5) Personele hastalık raporlarında gösterilen süreler kadar hastalık izni verilir.

(6) Hastalık izni amirler tarafından verilir. Ancak, geçici görev veya vekâlet sebebiyle diğer kurumlarda görevli personele görev yaptıkları kurumların izin vermeye yetkili amirlerince, yurt dışında geçici görevli personele ise misyon şeflerince hastalık izni verilir.

(7) Uzun süreli raporlar mevzuatına göre takip edilip, süresinde Personel Dairesi Başkanlığına bildirilecektir.

(8) Ünite amirlerince kullanılacak her türlü izinler Genel Müdürlük Makamı onayına tabidir.

Yıllık izinde iken verilen hastalık raporları

Madde 13- (1) Yıllık iznini kullanmakta iken hastalık raporu verilen personelin hastalık izin süresinin yıllık izninin bittiği tarihten önce sona ermesi hâlinde, personel kalan yıllık iznini kullanmaya devam eder.

(2) Yıllık iznini kullanmakta iken hastalık raporu verilen personelin hastalık izin süresinin yıllık izninin kalan kısmından daha fazla olması hâlinde, hastalık izninin bitimini müteakiben personelin göreve başlaması zorunludur.

(3) Yıllık iznini kullanmakta iken hastalık raporu verilen personelin hastalık izni ile yıllık izninin aynı tarihte bitmesi hâlinde, personel izinlerin bittiği tarihte görevine başlar.

(4) Hastalık izni sebebiyle kullanılamayan yıllık izinler, mevzuatına göre kullandırılır.

Aylıksız izin

Madde 14- (1) Personele, refakat izninin bitiminden itibaren, sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi şartıyla, istekleri üzerine on sekiz aya kadar aylıksız izin verilebilir.

(2) Doğum yapan personel doğum sonrası analık izni süresinin bitiminden, eşi doğum yapan personele ise doğum tarihinden itibaren olmak üzere, istekleri üzerine yirmi dört aya kadar toptan veya kısım kısım aylıksız izin verilir. Aylıksız izin süresinin bitimine bir aydan daha az bir süre kalanlara bu kapsamda aylıksız izin verilmez.

(3) Üç yaşını doldurmamış bir çocuğu eşiyle birlikte veya münferit olarak evlat edinen personel ile personel olmayan eşin münferit olarak evlat edinmesi hâlinde personel olan eşlerine, 657 sayılı kanunun 104 üncü maddenin (a) fıkrası uyarınca verilen sekiz haftalık iznin veya aynı maddenin (f) fıkrası uyarınca izin kullanılması halinde bu iznin bitiminden itibaren istekleri üzerine yirmi dört aya kadar aylıksız izin verilir. Evlat edinen her iki eşin personel olması durumunda bu süre, eşlerin talebi üzerine yirmi dört aylık süreyi geçmeyecek şekilde, birbirini izleyen iki bölüm hâlinde eşlere kullandırılabilir.

(4) Özel burs sağlayan ve bu burstan istifade etmesi için kendilerine aylıksız izin verilenler de dâhil olmak üzere burslu olarak ya da bütçe imkânlarıyla yetiştirilmek üzere yurt dışına gönderilen veya sürekli görevle yurt içine ya da yurt dışına atanan veya en az altı ay süreyle yurt dışında geçici olarak görevlendirilen personel ile yurt dışına kamu kurumlarınca gönderilmiş olan öğrencilerin personel olan eşleri ve yabancı bir memlekette veya uluslararası bir kuruluşta görev almak üzere izin verilenlerin personel olan eşlerine görev veya öğrenim süresi içinde aylıksız izin verilebilir.

(5) Personele, yıllık izinde esas alınan süreler itibarıyla beş hizmet yılını tamamlamış olması ve isteği hâlinde memuriyeti boyunca ve en fazla iki defada kullanılmak üzere, toplam bir yıla kadar aylıksız izin verilebilir. Ancak, olağanüstü hâl veya genel hayata müessir afet hâli ilan edilen bölgelere 657 sayılı Kanunun 72 nci maddesi gereğince belli bir süre görev yapmak üzere zorunlu olarak sürekli görevle atananlar hakkında bu bölgelerdeki görev süreleri içinde bu fıkra hükmü uygulanmaz.

(6) Muvazzaf askerliğe ayrılan personeller askerlik süresince görev yeri saklı kalarak aylıksız izinli sayılır.

(7) Askerlik nedeniyle aylıksız izine ayrılma/başlama izni Genel Müdürlük Makamı onayına tabidir.

(8) Aylıksız izinde iken, aylıksız iznini keserek görevine başlama talebinde bulunan personelin görevlerine başlayabilmesi, Genel Müdürlük Makamı onayına tabidir.

Göreve başlama zorunluluğu

Madde 15- (1) Aylıksız izin alanlar, izin süresinin bitiminden önce izne konu olan özrünün ortadan kalkması halinde derhal görevine dönmek zorundadır. Aylıksız izin süresinin bitiminden önce mazereti gerektiren sebebin ortadan kalkması hâlinde, on gün içinde göreve dönülmesi zorunludur. Aylıksız izin süresinin bitiminde veya mazeret sebebinin kalkmasını izleyen yasal süresi içinde görevine dönmeyenler, memuriyetten çekilmiş sayılır.

(2) Muvazzaf askerlik için aylıksız izine ayrılanların göreve dönmek için başvuru tarihinden itibaren azami 30 gün içinde göreve başlatılmaları zorunludur.

(3) Aylıksız izin kullanmakta iken hastalık raporu verilen ve raporda belirtilen dinlenme süresinin bitimi aylıksız izin süresinin bitiminden sonraki bir tarihe rastlayan personel, izne çevrilmiş olmak şartıyla raporda belirtilen sürenin sonunda göreve başlarlar

Diğer izinler

Madde 16- (1) Barışta ve seferde muvazzaflık hizmeti dışında silâhaltına alınan personele, silâhaltında bulundukları sürece izin verilir.

(2) Haftalık 40 saatlik çalışmayı aşan süreler fazla çalışma sayılır. Fazla çalışma yaptırılan personele; fazla çalışma ücreti verilmeksizin, fazla çalışmanın her 8 saati bir gün hesap edilerek izin verilir.

(3) Fazla çalışmaları karşılığında verilecek iznin en çok on günlük kısmı yıllık izinle birleştirilerek yılı içinde kullandırılabilir. Bu şekilde kullandırılan izinler bir sonraki yıla devredilemez.

ALTINCI BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

İzin süresini kısaltma ve kaldırma yetkisi

Madde 17- (1) İzin vermeye yetkili amirlerdir.

Yurtdışı izni kullandırma yetkisi

Madde 18- (1) Yurtdışı izinleri Genel Müdürlük Makamı onayına tabidir.

Yürürlük

Madde 19- (1) Bu Yönerge, Yönetim Kurulunun ../../2020 tarih ve 2020/… sayılı kararı ile yürürlüğe girer.

Yürütme

Madde 20- (1) Bu Yönerge hükümlerini Çay İşletmeleri Genel Müdürü yürütür.